Aan het nadenken over het nieuwe poëzieproject van Van Dixhoorn en toen kwam ik dit tegen:
Mattina
M’illumino
d’immenso
Het vult een bladzijde in een dichtbundel en dat doet ook de vertaling op de bladzijde ernaast:
Ochtend
Ik verlicht me
door het onmetelijke
Ik dacht:
1) Ik heb dit gedicht wel eens eerder gelezen
2) Ik kan niet beter samenvatten wat Van Dixhoorn doet in de twee foedralen met elf katernen met minieme gedichten tegen de rand van de bladzijde in De kat van de muziekschool/Het doel van de opticien
3) Het doet me denken aan een gedicht van Marsman uit dezelfde tijd
4) Ik zou het anders vertalen
Ad 1) Niet gek, want De mooiste van Ungaretti komt uit mijn eigen boekenkast
Ad 2) Daar kom ik op terug
Ad 3) Natuurlijk:
Vlam
Schuimende morgen
en mijn vuren lach
drinkt uit ontzaggelijke schalen
van lucht en aarde
den opalen dag
Ad 4) De vertaling is van Salvatore Cantore en dat is een mooie naam. Ik vond op internet een vertaling van Ingeborg Bachmann:
Morgen
Ich erleuchte mich
durch Unermeßliches
Zelf zou ik de letterlijkheid een beetje geweld aandoen met:
Ochtend
Ik, verlicht
door het onmetelijke
door het onmetelijke
en misschien toch wel peinzen over het onmetelijke. Het grootse? Het onvatbare? Het ontzaggelijke?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten